قال فاطمة الزهراء عليها السلام:

فجمعوا الحطب الجزل علي بابي و آتوا بالنار ليحرقوه و يحرقونا فوقعت بعضارة الباب و ناشدتهم باالله و باءبي ان يکفوا و ينصرونا فاخذ عمر السوط من يد قنفذ مولي ابوبکر فضرب به علي عضدي حتي صار کالد ملج. و رکال الباب برجله فرده علي و انا حامل فسقطت بوجهي و النار تسعر و يسفح في وجهي فيضربي بيده حتي انتثر قرطي من اذني فجائني المخاض فاسقطت محسنا بغير جرم،

فاطمه زهراء فرمود: بر در خانه ام هيزم و خاشاک آوردند و آتش آوردند که آن را شعله ور سازند و ما را بسوزانند. من در آستانه در قرار داشتم و آنها را قسم دادم به خدا و به پدرم که دست از ما برداريد و به دادمان برسيد. عمر تازيانه را از دست قنفذ غلام ابوبکر گرفت آن را بر بازويم زد، چنان که کبود شد لگد محکمي بر در زد و آن را بر رويم انداخت در حالي که حامله بودم به رو در خاک افتاده، آتش زبانه مي کشيد و چهره ام را داغ مي کرد. مرا چنان سيلي زد که گوشواره از گوشم فرو افتاد درد زايمان مرا گرفت و محسنم را بدون جرم سقط کردم. [1] .